تا الان چیزی در مورد Sokushinbutsu (سوکوشین بوتسو) یا همان خود مومیایی شنیدهاید؟ تمرینی که در آن باید 1 هزار روز منتظر مرگ بود! این روشی است که راهبان ژاپنی به عنوان یک سنت مقدس انجامش میدادهاند! با من همراه باشید تا همه چیز را در موردش به شما توضیح بدهم.
سوکوشین بوتسو یا خود مومیایی چیست؟
خود مومیایی، روشی است که در آن راهبان در سال های انتهایی عمرشان، خودشان را طی یکسری اقدامات بسیار سخت و طاقتفرسا، به مومیایی تبدیل کرده و عملا به قول خودشان در آرامش میمیرند. راهبانی که قصد دارند سوکوشین بوتسو را انجام بدهند، باید یک آیین 1200 روزه یا همان 3 سال و 3 ماهه را به جای بیاورند. این آیین 3 مرحله دارد:
1_ مرحله اول انجام Sokushinbutsu
در مرحله اول، راهب که به سال های انتهایی عمرش، یعنی 80 تا 90 سالگی رسیده تصمیم به انجام سوکوشین بوتسو میگیرد. برای شروع این حرکت، او باید یک رژیم غذایی سخت بگیرد. ابتدا او باید مواد غذایی رایجی مثل برنج و شیر را از زنجیره غذایی خودش حذف کند و به جای آنها به خوردن چیزهایی مثل حبوبات، دانه گیاهان و میوهها و… روی بیاورد. به این ترتیب عملا چربیهای بدنی او به مرور از بین میروند. البته در همین حین راهب برای چربیسوزی کامل، یکسری تمرینات سخت را هم انجام میدهد.
2_ مرحله دوم Sokushinbutsu
بعد از این، راهب به مرحله دوم و سختتر میرسد. در این مرحله عملا رژیم غذایی راهب تا حدود بسیار زیادی کاهش پیدا میکند. تا جاییکه غذای او را فقط ریشه درختان و برگهای سوزنی کاج تشکیل میدهد. اما در مرحله دوم دیگر خبری از تمرینهای سخت بدنی نیست و او از کارهای فیزیکی زیاد خودداری میکند. در همین حین جای کارهای فیزیکی را تامل و تفکر میگیرد! مخصوصا که گفته شده تفکر باعث میشود احساس گرسنگی فرد کم شود.
در ادامه یکی از کارهای بسیار مهم راهب در مرحله دوم، نوشیدن چای Urushi یا همان یوروشی است. این چایی از یک درخت سمی درست میشود. در واقع راهبان برای این اقدام به نوشیدن این چای میکنند که به مرور در اثر استفراغ و تکرر ادرار حاصل از آن، آب بدنشان را از دست بدهند. علاوه بر این، سم این چای گیاهی به مرور در رگهای راهب تهنشین شده و باعث میشود در آینده جسدش به راحتی توسط باکتریها یا حشرات از بین نرود.
3_ مرحله سوم خود مومیایی یا Sokushinbutsu
خب، تا اینجا راهب توانسته درد ناشی از سم و همینطور گرسنگی و تشنگی را تحمل کند. در این مرحله که مرحله سوم و آخر است، او از یک کوه بالا رفته و در یک غار یا بهتر است بگویم دخمه تنگ مینشیند. بعد از این شاگردان راهب پیر اقدام به بستن ورودیهای دخمه کرده و صرفا با کمک چوب بامبو، یک راه تنفس برای او ایجاد میکنند. در این مرحله هم راهب اقدام به تامل میکند و دیگر هیچ آب و غذایی نمیخورد.
در عین حال در دخمه یک زنگ قرار دارد که راهب باید هر روز صبح آن را به نشانه زنده بودنش به صدا در بیاورد. در نهایت وقتی صدای زنگ از دخمه بیرون نیاید، شاگردان متوجه مرگ استاد شده، بعد از خارج کردن چوب بامبو کاملا دخمه را مسدود میکنند. بعد از آن و بعد از گذشت 1 هزار روز دیگر، آنها به سراغ جسد مومیایی شده راهب برگشته و آن را با خود به همراه میبرند. این تمامی مراحل خود مومیایی است.
انگیزه و تاریخچه خود مومیایی چیست؟
با اینکه عملا Sokushinbutsu مثل یک روش خودکشی است، اما خب راهبان ژاپنی در مورد آن چنین نظری نداشته و آن را به عنوان یک راه و روش رسیدن به روشنبینی و درک حقیقت واقعی میدانند.
خیلی ها باور دارند سنت خود مومیایی را کوکای یا همان کابو دائیشی، استاد ژاپنی، از چین و به عنوان آموزههای مخفی فراگرفته و بعدها آن را در ژاپن گسترش داده.
در هر حال، انجام این سنت بین قرن 11 تا 19 رسم بود و بعد از ممنوع شدنش توسط امپراتور میجی دیگر انجامش گزارش نشده. البته نکته مهمتر اینجاست که برخی منابع میگویند به دلیل سخت و طاقتفرسا بودن این سنت، به طور کلی طی این سالها صرفا 24 راهب توانستهاند آن را با موفقیت به اتمام برسانند. اما خب برخی منابع دیگر میگویند کوههای هیمالیا مامن تعداد بسیار بیشتری از این راهبان است و هنوز کسی اجساد آنها را پیدا نکرده.
آیا این راهبان زنده هستند؟
هنوز خیلیها در مورد اینکه این راهبان زنده هستند و به زندگی بازمیگردند، صحبتهایی میکنند. اما خب نه از نظر منطقی و نه علمی به هیچ عنوان چنین چیزی قابل قبول نیست. بنابراین میتوان گفت اینها صرفا خرافههایی هستند که پیرامون این موضوع گفته شده.
منبع: wikipedia
عجیب بود!! شبیه زندگی در ایران خودمون کم کم مومیایی میشیم